Labuan Bajo

De volgende morgen was het tijd om naar Labuan Bajo te gaan. Dit is met de auto een rit van tien uur. Toevallig kregen we te horen dat je dit nu ook kan vliegen in 40 minuten. Lekkah, die keuze was dus snel gemaakt. Twee dagen eerder hadden we met zijn allen al 5 vliegtickets geboekt. Labuan Bajo schijnt veel toeristischer te zijn omdat dit DE opstapplek is voor een trip naar de Komodo eilanden. Opzich een beetje toeristisch is nu wel weer welkom. Flores is toch wel heel erg basic. Zeker als je het vergelijkt met Java en helemaal met Bali. Dat maakt de trip juist wel leuk. Op deze manier zie je dus eigenlijk alles van Indonesie. Hoewel indonesie natuurlijk nog veel groter is. Het allergrootste voordeel is natuurlijk dat we weer lekker gemasseerd kunnen worden. Jammer dat we niet alvast kunnen reserveren haha. 
Toen we aankwamen op het vliegveld waren we de enigen op het hele 'vliegveld'. Het zag er ook niet echt uit als een vliegveld. Het was meer een hok met een stuk weg erachter haha. De vlucht kostte trouwens nog geen 20 Euro. De weegschaal voor de bagage was kapot. Gelukkig maar want volgens ons hebben we teveel voor deze vlucht. Toen het vliegtuig landde, moesten er eerst mensen uit. De enigen die er bij moesten, waren wij. Even een stukje lopen over de baan haha. Het kan hier allemaal! We gingen ruim op tijd weg, dat zien we niet vaak meer haha. We vlogen vrij laag dus we konden de omgeving goed zien. Overal zagen we baaitjes met blauw water en koraal. Zelfs Charon begint een beetje de omgeving te verkennen. Zal ze vliegen echt leuk gaan vinden nu?? (Charon: nee, ik houd alleen van mooi blauw water en witte strandjes.. 
Dat was de enige reden) Toen we geland waren, hebben we een taxi naar het centrum gepakt. Vervolgens even wat hotels bekeken en uiteindelijk gekozen voor Gardena. We zitten helemaal bovenin en kijken over de haven heen. Waarschijnlijk de beste kamer van het hotel. Dan begint het vaste ritueel van de spullen dumpen en een rondje lopen. En natuurlijk wat eten. Dat deden we in een restaurant wat volgens de lonely planet erg goed was. Deze prijzen waren weer meer Nederlands. Goh wat duur haha. De pizza was super maar de pasta was niet zo. Ook bleef er steeds iemand naast je tafel staan. Als service zeggen ze dan. In werkelijkheid alleen maar irritant haha. Snel afrekenen en even wat winkeltjes bekijken. Charon vond in een supermarkt stabilo markeerstiften die een stuk goedkoper waren dan in Nederland. Meenemen die handel. Ook hadden ze lekkere ijsjes, ook meenemen. We zijn wat eerder in Labuan Bajo dan gepland, wat inhoud dat we hier 4 nachten zouden moeten zijn. Althans als we de boot zouden pakken die we van te voren al gereserveerd hadden. We zien al snel dat vier nachten te lang is. De boten gaan lang niet elke dag dus moesten we op zoek naar iets anders. We vonden een trip die ons in 4 dagen, drie nachten naar de Gili eilanden brengt.  Deze gaat twee dagen eerder dan de oorspronkelijke boot. Das mooi. Die hebben we gelijk geboekt. We raakten nog even aan de praat met een stel uit Californië die vanuit hier ook voor het Komodo national park zijn. We vroegen of ze nog bij Kelimutu geweest waren maar dat waren ze niet. Je ziet hier trouwens wel veel mensen die hier puur komen voor de Komodo eilanden. Bij Kelimutu, Riung en Bajawa zie je meer de backpackers. Klinkt een beetje generaliserend maar zo is het wel. Het is juist leuk om van veel verschillende mensen te horen wat hen beweegt. Het Komodo national park is door Unesco erkend als world herritage site en dat trekt toeristen, wat je weer terugziet in de prijzen haha. Vervolgens lieten we ons door twee brommers afzetten bij het hotel van Peter, Sandra en Yuri waar we nog even een duik in het zwembad namen. Vanuit het hotel waar zij zaten was het een klein stukje lopen naar de paradise bar waar je perfect zat voor de zonsondergang. Na die gekeken te hebben liepen we richting het restaurant om de maagjes even te vullen. Er lag een flyer met tien procent korting maar die kregen we niet omdat het een oude flyer was haha. Je kent het wel. Tijdens het eten kwamen we tot de conclusie dat we ongeveer nu waren aangekomen, als we met de auto waren gegaan. Dat was dus een hele goede keuze. Precies tegenover het restaurant zat een massagesalon, waar we gelijk een reservering voor de volgende dag maakten. Het is eigenlijk alweer te lang geleden. Best verslavend. Op de kamer hebben we nog even gekaart voordat de lampjes uitgingen. De volgende morgen vroeg gingen de ogen sneller open dan verwacht. We werden getrakteerd op een concert vanuit een moskee. Ach het hoort erbij hier haha. Niet de meest fijne tijden maar daarna val je toch weer in slaap. Het mooie van de hotels is dat er vaak ontbijt bij ingegrepen zit. Niet heel spannend maar scheelt weer natuurlijk. Uiteraard even dankbaar gebruik van gemaakt. Nederlanders als we zijn Om elf uur hadden we gereserveerd voor de massage. Heerlijk we kunnen er weer tegen aan. Waar tegen aan weten we ook niet want deze dag staat in het teken van lekker helemaal niks doen. Ook wel weer even geleden. Uiteindelijk is de hele dag stil zitten ook geen optie dus zijn we maar wat gaan lopen. We kwamen in een leuk winkeltje waar we iets voor in de tuin kochten ennnnn jaja een koelkastmagneet. Ook hebben we even een crêpe gegeten, eentje met nutella en eentje met kaas. Vanuit dit tentje hebben we alvast de eerste twee overnachtingen voor Gili Trawangan geboekt. Vanuit Labuan Bajo is best veel te doen zoals dagtrips naar Komodo en Rinca of snorkeltrips naar diverse eilanden. Voor ons heeft dat geen zin omdat alle hotspots al in onze meerdaagse tour zitten. Voor de trouwe googlaars (als dat een woord is haha) dit zullen wij tijdens de tour bezoeken... Komtie.. Komodo Island, Rinca Island, Pink Beach, Manta Point, Gili Laba, Satonda Island, Moyo Island en eindigend in Bangsal Port. Voor de zekerheid hebben we nog even wat goede inkopen gedaan. Uiteraard kan je tijdens de trip, op de verschillende spots wel dingen kopen, maar uit ervaring weten we inmiddels dat die prijzen iets minder gunstig zijn. Na alle "belangrijke dingen hebben we even gechillt op het balkon van de kamer totdat we wat honger kregen. We zijn even snel een pizza wezen eten omdat we op WiFi wilden. Geen een restaurant had een goeie verbinding. Of ze hadden de code verandert of er was een storing. Lekker dan. Toen we door de straat liepen kwamen we onze grote vriend chauffeur Jack tegen. We hadden ons voor genomen dat, als we hem nog zouden treffen, we hem een cadeautje zouden geven. Kevin liep snel naar de winkel en kocht een schrift met een pen. Nu zou je denken wat moet hij daarmee???? Toen hij ons in Bajawa vertelde hoeveel hij verdiende zeiden we tegen hem: eigenlijk moet je een boekje hebben waarin je passagiers iets leuks kunnen schrijven en dat laat je dan lezen aan de volgende. Dit levert vast een leuke fooi op. Wij hebben de eerste bladzijde volgeschreven en in het Engels ff uitgelegd dat die jongens wel een fooitje verdienen. Uiteraard deden we er zelf ook wat geld bij. Voor ons niet veel maar voor hun wel. Een kleine moeite maar een groot gebaar zullen we maar zeggen. 
Toen we we het hem gaven wist hij niet zo goed wat hij moest zeggen. We legden de tekst even een beetje uit en hij stopte het in zijn deskbordkastje. Met het geld ging hij naar de winkel want hij zei dat hij honger had. Toch geeft dit een goed gevoel dat je met zoiets kleins iemand een heel groot plezier doet. Toen we wegliepen liepen we toevallig langs de crêpewinkel waar we die middag WiFi hadden en plots kreeg Charon een bericht binnen van Peter. Ze zaten om de hoek en wij gingen erheen. Ze hadden net drie duiken gedaan en hadden echt super mooie foto's en filmpjes. Onder andere manta's en schildpadden kwamen voorbij. En niet zulke kleintjes ook! We hopen die tijdens onze vierdaagse trip ook te zien. Dat zou gaaf zijn. We bestelden nog wat te eten maar een patatje en een cakeje klaar maken duurde blijkbaar drie kwartier. Net toen we wilden gaan en het maar wilden laten zitten kwam het aan. Je zal het net zien. Het was vrij snel op en we gingen ervandoor. De laatste avond in Labuan Bajo betekent ook gedag zeggen. Wij gaan de (inmiddels meerdere keren genoemde) trip doen  en Peter, Sandra en de kleine Yuri blijven nog even hier voordat ook zij Flores gaan verlaten. Het waren erg gezellige dagen met hen en we zien elkaar vast snel een keertje in Nederland!
Flores was voor ons een boeiend eiland. Totaal verschillend als Bali en Java maar zeer zeker de moeite waard. Zeker achteraf. Op sommige momenten vind je het even niks, maar dat gaat altijd snel weer over. Dit heb je trouwens wel vaker. Opvallend aan Flores was vooral de vriendelijkheid van de mensen. Ook is het veel minder toeristisch. Al met al hebben we het zeker naar ons zin gehad en zijn we weer een mooie ervaring rijker. Indonesie is meer dan alleen Bali. Nu is het tijd om nog een ervaring rijker te worden. De trip van Flores naar Lombok. Here we go...