Riung & Bajawa

Vanuit Moni was het een uur of 5 rijden naar Riung, de volgende locatie. Inmiddels reizen we al een paar dagen samen met een ander Nederlands gezin, die al heel veel reizen hebben gemaakt. Oftewel; hele goede gesprekspartners en erg gezellig ook. Soms heb je geen klik met mensen en soms wel. In dit geval zouden we uren kunnen blijven praten. Ook heeft Peter veel verstand van fotograferen. Hij maakt echt hele mooie foto's, dus af en toe krijgen we ook nog wat tips over hard licht, diafragma en de sluitertijd.. We doen ons best om alles goed te onthouden
In het hotel werden we al gewaarschuwd dat ze aan de weg bezig waren. Soms vielen er inderdaad wat stenen van de berg af, maar konden we gewoon doorrijden. Op een gegeven moment moesten we stoppen omdat er weer werkzaamheden waren. Inmiddels staan we hier nu een uur. Dan weten jullie op wat voor momenten dit soort verhaaltjes worden geschreven. Voor de rest is er nu dus ook even niks te schrijven haha. Uiteindelijk duurde het anderhalf uur voordat we verder konden richting Riung. Rond half 5 kwamen we uiteindelijk aan maar het hotel van onze keuze zag er niet zo best uit. Na een beetje rondgekeken te hebben kwamen we uit bij café del mar waar we super werden ontvangen. Het enige nadeel is dat er alleen koud water is. Shit haha. Opzich viel dat achteraf nog wel mee. We hadden ook geen keuze want er was geen hotel met warm water. De eigenaar bood wel aan om een bak met heet water te maken als we dat echt wilden haha. Dat hoefde nou ook weer niet... Maar wel lief! 
Het avond eten was weer lekker Indonesisch, behalve de patatjes dan haha. Ook hebben we nog even snel een snorkeltrip geboekt naar de eilandjes voor de kust. Het 17 island park heet het, de toeristenattractie van Riung. Van mensen die net terugkwamen hoorden we dat het super mooi was. De volgende morgen, na het ontbijt, liepen we naar de haven. Daar lag de boot al op ons te wachten. We vaarden eerst naar een eilandje waar alle flying foxen zaten, vleermuizen. Batman bestaat dus echt. In grote getalen waren zij aanwezig. Wel grappig om te zien, dat als ze aankomen vliegen een tak grijpen en zich er met een soort koprol overheen gooien en ondersteboven hangen. Kevin heeft verschillende pogingen gedaan, maar helaas... Batman worden zit er niet in Vanaf daar gingen we naar de eerste plek om te snorkelen. Een vrij rustig eiland met een wit strand. Het koraal en het aantal vissen viel een beetje tegen. We konden kiezen of we op dit eiland wilden lunchen of bij de volgende. Omdat het nog best vroeg was kozen we voor de volgende. Daar aangekomen werd een professionele bbq in elkaar gezet. Grapje... Met takken en kokosnoten haha. Er kwamen 2 vissen uit de koelbox en die werden erop gelegd. Verder waren er ook noodles en verschillende soorten fruit. Wel leuk om op zo'n verlaten strandje te eten. Na het eten aten de kapiteins de rest op. Een van de kapiteins maakte ook nog een boot uit een boomstronk, erg knap. Toen al het eten was gezakt vaarden we naar nog een punt om te snorkelen. Hier was het onderwaterleven wel wat mooier. Hierna werden we nog naar een ander eiland gebracht waar we nog even konden chillen. Op een gegeven moment ben je er dan wel een beetje klaar mee. Het was inmiddels ook al ongeveer vier uur, dus gingen we terug. Na zo'n lange dag op het water wordt je toch wat sloom, dus zijn we gelijk maar gaan eten. We moesten namelijk nog vervoer regelen. Wat wel erg fijn is, is dat we de kosten nu kunnen delen met het andere Nederlandse gezin. Buiten dat is het natuurlijk ook erg gezellig. Vooral vervoer en excursies zijn hier op Flores vrij prijzig. De helft van veel is nog steeds redelijk wat, maar wel minder. Mooie zin dit trouwens haha. Geen speld tussen te krijgen. (Kevins woorden) De rit naar Bajawa zal ongeveer drie uur gaan duren. En dit via een soort achtbaan lookalike weggetjes, jihaaaaaa! 
Bajawa
De volgende morgen hebben we even snel ontbeten. Vanuit het ontbijt, zagen we het busje waarmee we naar Bajawa zouden rijden, al klaar staan. Bajawa en de omgeving staat bekend om de traditionele uitstraling. Altijd leuk! Ook zijn de voorzieningen een stuk beter. Als het goed is hebben we weer warm water. En misschien wel belangrijker; we hebben hopelijk weer WiFi! We lopen nu met de verhaaltjes een stuk achter. Dus weer de trouwe volgers..... Jullie hebben geluk want er komen er wat meer snel achter elkaar Hebben jullie ook weer wat te doen. 
Vanaf Riung was het ongeveer vier uur rijden. Eigenlijk is het gek want vier uur rijden brengt je vanuit Den Haag naar Hamburg of Frankrijk. In Nederland zou je denken; wat een eind rijden. Hier trouwens ook, maar wel minder saai.
Aangekomen in Bajawah scheidden de wegen van ons met Peter, Sandra en Yuri, voor een dag. Wij slapen in een ander hotel dan zij maar morgen komen wij naar het hotel waar zij slapen. Wel zo makkelijk ook als je veel tripjes samen doet. Na wat rondgekeken te hebben in de regio ging Kevin ff snel naar de kapper want dat groeit ook als kool. Daarna was het tijd om te eten samen met de anderen. Ook hier was het eten weer goed. Overal in Indonesie is het eten echt super lekker en nergens hetzelfde. Aan de ene kant wel jammer want nu moet je steeds het recept vragen haha. De volgende dag was het tijd om de traditionele dorpjes rond Bajawa te bezoeken. Toch blijft het fascinerend om te zien hoe die mensen leven. Ons lijkt het saai, maar blijkbaar vinden zij het prima. Aan de andere kant kan je ook niks missen. Peter, Sandra en Yuri kozen ervoor om nog een trekking te doen, maar daar hadden wij echt geen zin in. Wij gingen dus wachten en om de tijd te doden gingen we jeux de boule spelen met stenen die we daar vonden, haha. Inventief he?? Verder hebben we nog wat traditionele muziek geluisterd in de auto van een van de chauffeurs die we steeds tegen komen. Dit was dezelfde als die in Moni. Super goed geluid in zijn auto en echt een aardige jongen. Toen hij zijn eigen gasten weg moest rijden ging hij er weer vandoor. Even later waren wij de camera kwijt. Wij zoeken zoeken zoeken, nergens te vinden. Shit! Ohja waarschijnlijk bij Jack in zijn auto laten liggen. Gelukkig kon onze chauffeur hem bellen en lag hij inderdaad in zijn auto. Dan valt er even een last van je schouders. Na het bezoeken van verschillende dorpjes hebben we nog een hotspring bezocht. Het water wat van de bergen naar beneden kwam was bijna kokendheet. Daarna reden we door de bergen terug naar Bajawa. In het hotel was het even tijd voor de FaceTime sessies met het thuisfront. Wanneer dit verhaaltje online komt zullen jullie waarschijnlijk denken: dat is toch al een tijdje geleden?? Goed gedacht, want we lopen nog steeds achter natuurlijk. Het begon al weer donker te worden dus werd het tijd om te eten. Voor de laatste keer avondeten in Bajawa wat wij traditiegetrouw doen met een tafel vol.